වාරුනිකා 12 කොටස
( කියවලා කොමෙන්ට් කරලා සෙයාර් කරලා සප් එකක් දෙන්න)
හ්ම්ම් කාලෙකින් මෙහෙම සැපක් ගත්තේ. නාකි උනාට පොරගේ පයිය නරකම නෑනේ. මං හිතුවෙම නෑ මේ වගේ සැපක් හම්බවේවි කියලා මිනිහගේ පයිය කටට ගත්තට දැකපු විදියට මිනිහ මොනා උනත් මට වහවැටිලා ඉන්නේ, බලෙන් හුකන්නේ නැතුව මෙහෙම ඉන්න එකම පුදුමයක් රටේ තොටේ වෙන දේවල් බැලුවම.
මොනා උනත් මෙහෙම පොඩි ආතල් දුන්නට වැඩි යමක් කරන්න යන්න හොද නෑ. අන්තිමට ගමේ පද හදාගෙන තමා යන්න වෙන්නේ. ඔක්කොටම කලින් දැන් සමන්ව ශේප් කරගන්න වෙනවා. මේකා ගිහිල්ල සිරියට එහෙම කිව්වොත් වසල හමාරයි. පොඩි එකාවත් ශේප් එකේ තියාගෙන ඉන්න වෙනවා. එහෙම උනේ නැත්තං මේකාගේ කටින් මොනාහරි පිට උනොත් ලෙඩක් වැටෙනවා. එහෙම හිත හිත ඒ ගවුම ගලවල සාය ඇඳලා බ්ලවුස් එකක් ඇන්දා. ඊට පස්සේ ඒ පිටින්ම එලියට ආවා කට හෝදගෙන මුනත් හෝදලා පිහිදාන ගමන්. ඒ වෙද්දී වෙලාව 6ත් පහුවෙලා කළුවර වැටීගෙන එන වෙලාව.
“විමලේ අන්කල්. අද නං හොදටම් පරක්කු වුනා. මම යනවා එහෙනම්?”
“මිස් ගවුම ගලෙව්වද?”
“අපෝ ඔව්. නැතුව ඔයා කියන්නේ ඒක ඇඳලා යන්න කියලද?”
“ඉතින් මොකෝ වෙන්නේ?”
“අනේ මට ලැජ්ජයි අනේ.?”
“අයියෝ මොකට ලැජ්ජා වෙනවද මිස්?. අනික කොළඹ ඉන්නකොට ඕව සාමන්‍ය දේවල් නේ?”
“ඒ කොළඹ. මේ පොලොන්නරුව නේ?”
“ඉතින් මොකෝ වෙන්නේ. ඔන්න හෙට එද්දී අනිත් එක ඇඳගෙන එන්න ඕන ඔෆිස් එකට. මේ දවස් දෙක තුනේ හොද ෆන් එකක් ගමු මිස් බොසත් නැති එකේ?”
“ඔයාට නං මොකෝ. මම එපැයි අදින්න. අනික ගමේ උන් මොනා නොකියයිද? දැක්කනේ දවල් වෙච්ච වැඩේ?”
“එහෙනම් මිස් වෙනද විදියට ඇඳලා ඇවිල්ල මෙහෙදී ඕක අදින්නකෝ. එතකොට අවුලක් නෑනේ?”
“හරි බලමුකෝ. මම යනවා එහෙනම්. මතක් කරලා මගේ පැන්ටිය අරගෙන යන්න මෙහෙ නොතියා හි හි හි”
“අපෝ එක තමයි අද රෑට මම ඇඳලා නිදා ගන්නේ?”
“අනේ පිස්සුද අන්කල් ඔයාට?”
“වරුණි මිස් තමා ඉතින් මාව පිස්සු වට්ටලා තියෙන්නේ?”
“අනේ මේ මේ මම ඔය කාවවත් පිස්සු වට්ටලා නං නෑ. බලෙන් පිස්සු වැටුනට මට කරන්න දෙයක් නෑ . අනික දැන් පිස්සුව හොද උනානේ?”
“පිස්සු හැදෙයි. දැන් තමයි පිස්සුව පටන් ගත්තේ?”
“මේ මේ මාව නං ඕවට අල්ලගන්න එපා. මම යනවා එහෙනම් අන්කල්?”
“හරි මිස්.” එහෙම කියලා වරුණි පැන්ටියත් නැතුවම එලියට බැස්සා හිනා වේවි.
අද වෙච්ච දේවල් එක්ක වරුණි හිටියේ අමුතුම ලෝකෙක වගේ. ඒ නිසා තනියම මතක් කර කර හිනා වේවි ඔෆිස් එකේ ගේට්ටුවෙන් එලියට එද්දී වටේ කළුවර නිසා වැඩිය බයක් හිතුනෙත් නෑ පැන්ටිය නැති එක ගැන. වරුණි එනකං බලාගෙන හිටපු සමන් බයික් එකේ පස්සෙන් ඇවිල්ල වරුණි ලඟම නැවැත්තුව අද ඉස්සරහට කරලා. ඒ වෙලේ සමන්ව දැක්කම වරුණිට ආයේ හිතට පොඩ්ඩක් අවුල් ගියා. කියන්නේ මොනාද කියල හිතාගන්න බැරි උනා ඒ වෙලේ,
“වරුණි මිස්. අද පරක්කු වෙලා නේද? නගින්න මම බස්සන්නම්?”
“අහ්හ් ඔව් ඔව් සමන්. අද සර් නැති නිසා වැඩ ටිකක් වැඩි වුනා නේ අමතර වැඩ ටිකක් එක්ක?”
සමන් හිනා වෙලා හිතුව මොකට කියනවද ඉතින් අමතර වැඩ ගැන මෙයාගේ. හිතුවට වඩා මෙයත් හොද බඩුවක් තමා.
“ඒක තමා නේද මිස්. මං ඒත් බැලුවා අද මොකෝ මෙච්චර පරක්කු කියලා,නගින්නකො මිස් එහෙනම්?”
එහෙම කියන ගමන් සමන් වරුණිට බයික් එකට නගින්න හැන්ඩල් එක අතෑරල ඉඩ දුන්නම වරුනිත් මුකුත් නොකියම ඇවිල්ල නැග්ගා.
“අහ්හ්හ් මොකද්ද සමන් කිව්වේ?”
“මොකද්ද මිස්?”
“නෑ දැන් කිව්වේ පරක්කුයි කියලා. ඒ කියන්නේ ඔයා මං එනකං බලාගෙන හිටියද?” ඒ වෙලේ සමන්ට කියනන් කට උත්තර නැති උනත් දැන් ඕන දෙයක් වෙච්ච දෙන් කියලා
“ඔව් මිස්. දැන් මං ගොඩක් වෙලා ඇවිල්ලා?”
“අහ්හ්හ් ඒ මොකටද ඒ?”
“වරුණි මිස්ව එක්කගෙන යන්න?”
“අනේ ඒ මොකටද කොල්ලෝ ඒ? මට මේ ටික යන්න පුළුවන් නේ?”
“ඒ උනාට මං ආසයි නේ මිස් ව දාගෙන යන්න?”
“අනේ අනේ. වයසට නෙමේ කතාව නං ඔයාගේ. අම්ම දැනගත්තොත් මටත් එක්ක බනී ඔයාගෙන වැඩ ගන්නවා කියලා?”
එහෙම කියන ගමන් වරුණිට තේරුණා සමන් පුක අතුල්ල්නවා කියලා කකුලෙන් පදින ගමන් වෙනදට වඩා දැනෙන්න. වරුනිත් ඒ වෙලේ කල්පනා කරේ දවල් සිද්දිය එක්ක කොල්ලව ශේප් කරගන්නේ කොහොමද කියලා. ඒ නිසා වරුණි තව ටිකක් සමන්ට හේත්තු වුනා ඕන දෙයක් කරගන්න ඉඩ දීල වගේ. ඒ අවසරෙන් සමනුත් තේරුම් ගත්තා දැන් වරුණි මේ වැඩේට අකමැත්තක් නෑ වගේ කියලා. ඒ නිසා තව හොදට වරුණිට පයිය තද වෙන්න සීට් එකෙන් ඉස්සරහට වුනා. ඒ වෙලේ උදේ දැක්ක සිද්දිය වගේම වරුණි විමල්ගේ පයිය කටට ගන්න විදිය මතක් වෙද්දී සමන්ගේ පයිය ඉබේම කෙලින් වෙන්න ගත්තා.
“වරුණි මිස්?”
“ඔව් සමන්. කියන්න?”
“මිස්ගෙන් මං දෙයක් අහන්නද?”
“අහන්න සමන්. මොකක් ගැනද?”
“විමල් අන්කල් අද දවල් මිස්ව බදාගෙන මොනාද කරේ?”
“අහ්හ් සමන්. ඒ මේ.. ඒ වෙලේ විමලේ ...අපි දෙන්න ලොකු වැඩක් කරා?”
“ඔව් ඔව් මිස්. මං දැක්කා මිස් විමලේ මාම එක්ක කරපු ලොකු වැඩේ?” එහෙම කියන ගමන් සමන් වරුණිගේ අත අස්සෙන් අත දාල ගෙඩිය මිරිකන්න ගත්තා. ඒ කරපු දේ වරුණි කොහොමටවත් බලාපොරොත්තු වෙච්ච දෙයක් නෙමේ ඒ වෙලාවේ. ඒ නිසා එක පාරටම ගැස්සිලා ඇහුවා.
304
49
8
1
140.8K12:23
“සමන් මොනාද ඔය කරන්නේ?”
“හරි වරුණි මිස්. විමලේ මාමත් මේ වැඩේම නේ කරේ. වෙනසකට තිබුනේ මිනිහගේ පයිය මිස්ගේ පුක අස්සේ තිබුනේ. මගේ එක තාම කලිසම අස්සේ?”
“අනේ අනේ සමන් මොනාද මේ කියන කතා?. ඔය අත අහකට ගන්න. දැන් කවුරු හරි දැක්කොත් මොනා හිතයිද??”
“මේ වෙලාවට කවුරුත් එන්නේ නෑ මිස් පාරේ. ඒ නිසා බය වෙන්න එපා?”
“අනේ සමන් ඒ වුනාට එපා කොල්ලෝ පාරේ මුකුත් කරන්න. කවුරු හරි දැක්කොත්?”
“හරි මිස්. එහෙනම් මට ගෙදර ගියාම මිරිකන්න දෙනවද?”
“අනේ කොල්ලෝ, මං කොහොමද එහෙම කරන්නේ?”
“ඇයි මිස් එදා මට අතේ ගහන්න පුකත් දීගෙන හිටියේ?.”
“ඒ උනාට එහෙම හොද නෑනේ.?”
“එහෙම නෑ නේ. කවුරුත් මේ ගැන දන්නේ නෑනේ. අනික මිස් විමලේ මාමගේ පයිය කටට ගත්ත කියලා දන්නේ මම විතරනේ?”
“මොකක් කිව්වා?”
“ඔව් ඔව්. මං ඔක්කොම බලාගෙන හිටියේ. ඒ ගවුමට නං මිස් මාර ගති. මං හිතුවේ මිස් ඒකම ඇඳලා ඒවි කියලා. එහෙම උනා නං මම පුක ලෙව කනවා කියලා හිතන් හිටියේ?”
“මොනාද සමන් මේ කියන කතා. ඔයා කොහොමද ඒ දේවල් දැක්කේ? ඔයා කොහෙද ඒ වෙලේ හිටියේ?”
වරුණි එහෙම කිව්වට සමන් කිව්වා කතාව ඔස්සේ හිතන්න ගත්තා,
ඒ ගවුම ඇන්දම පුක හොදටම හිර වෙලා තමා තිබුනේ. ඉතින් සමන් කිව්වා වගේ එහෙම ඇඳලා ඉන්නකොට එදා දිය රෙද්දෙන් පුක දිවෙන් ලෙව කෑවා වගේ කරොත් අමුතු ආතල් එකක් තියේවි නේද කියලත් හිතුනා.
“හරි මිස්. මේ දේවල් ගැන කාටවත් කියන්නේ නෑ. මිස් බය වෙන්න එපා.?”
“අනේ ඔව් කොල්ලෝ. එහෙම උනොත් මට මෙහෙන් ඉක්මනටම යන්න වෙනවා. ඔයාට මගේ පුක බලාගෙන අතේ ගහන්නත් බැරි වේවි.?”
“අපෝ ඔව් ඔව්. එහෙම මිස් ගියොත් මුකුත් කරගන්න වෙන්නේ නෑ. මං මේ ගැන කාටවත් කියන්නේ නෑ මිස්?”
“ඔව් කොල්ලෝ. කාටවත් කියන්න එපා?” ඇවිල්ල ගේට්ටුව ළඟ බයික් එක නවත්තනවා එක්කම වගේ සිරියා එනවා දැක්කා නිසා වරුණි ඉක්මනට බැස්සා බයික් එකෙන්.
“අන්න අම්මත් මේ පැත්තට එනවා?”
“ඔව්. මම යන්නම් වරුණි මිස් එහෙනම්.” එහෙම කියල සමන් ඉක්මනට යන්න බයික් එක හරවගත්තා. ඒ එක්කම සිරියා කෑගහන්න ගත්තා.
“කොහොද යකෝ මෙච්චර වෙලා ගියේ. මම මේ උඹ නැති නිසා නෝනගේ කෑම එකත් අරගෙන ආවා?” එහෙම කියද්දී සමන් ගිහිල්ල ඉවරයි එතනින් බයටම
“දැක්ක නේද මිස්? කනකට ගන්නේ නැතුව ගිය හැටි.?”
“අනේ බනින්න එපා සිරියා නැන්දේ. සමන් මාවත් දාගෙන ආවේ ඔෆිස් එක ළඟ ඉඳල?”
“ඒ මොකෝ මිස් අද පරක්කු වුනාද?”
“ඔව් නේ. සර් නැති නිසා අද මට වැඩ ටිකක් වැඩි වුනා නේ එයාගේ වැඩ එක්ක.?”
“අපෝ එහෙමද? විමලය එක්කද හිටියේ ඉතින් මෙච්චර වෙලා?”
“ඔව් ඉතිං. වෙන මොනා කරන්නද?”
“ඒ උනාට මිස් පරිස්සමින්. ඕකා මහා වලත්තය කියලා දනනවා නේ?”
“අනේ මට නං එහෙම නෑ. හොදට කතා බහ කරලා ඉන්නවා?”
“ඒ උනාට මිස් දනනවා නේ. නාකින්ට තමයි දැන් විසේ වැඩි කොල්ලන්ට වඩා.?”
“අනේ අපිට මොකෝ නැන්දේ. අපි හොදට ඉන්නවා නං?”
“ඒ උනාට මිස් දනනවා නේ. තනිපංගලමේ කෙල්ලෙක් ඉන්නකොට. එක නෙමේ අපේ එකා කොහෙන්ද මාට්ටු උනේ?”
“දන්නේ නෑ. මං එලියට එද්දිම වගේ සමනුත් ආවා. මං කිව්වා ඉතින් මාවත් දාගෙන එන්න කියලා. කළුවර නිසා?”
“ඔව් එක හොදා. පරක්කු වෙනවා නං කියන්න. මම හරි ඇවිල්ල ඉන්නම් වරුණි මිස්?”
“අනේ ඕන නෑ නැන්දේ. එහෙම බය වෙන කාරියක් නෑනේ. අනික ඉතින් මම කෙල්ලෙක් නෙමේනේ. බැඳපු ගෑනියෙක් නේ දැන්?”
“එහෙමයි කියලා බෑනේ. මේ කාලේ දන්නවා නේ ඉතින්. අනික මේ වෙලාවට ඔය කටේ ගා ගත්තු උන් යන එන වෙලාව. ඕකුන්ට අණක් ගුණක් නෑනේ?”
“මොනාද? කසිප්පු තියෙනවද?”
“කසිප්පු නැත්තේ නෑ. රා තමයි වැඩි පුර තියෙන්නේ. හොරාට මල් කපනවා නේ රක්ෂිතේ ඇතුලේ?”
“අහ්හ් එහෙමද? එහෙනම් කිතුල් හකුරු එහෙමත් ඇති නේ?”
“හකුරු නං නෑ. කිතුල් රා තමයි ඉතින් වැඩිපුර තියෙන්නේ?”
“ඒක තමා.”
“නෝනා එහෙනම් ගිහිල්ල දොරවල් එහෙම වහගෙන ඉන්න. මමත් යන්නම්?”
“හරි නැන්දේ. මම යන්නම් එහෙනම්”
“හරි නෝනේ. පරිස්සමින්”
වරුණි ගෙදර ඇවිල්ල ඉක්මනටම වොෂ් එකක් දාල ඇඳට ආවේ අද සිද්ද වුන දේවල් ගැන හිත හිතා. මොකද ඒ වෙද්දී වරුණිට විමල්ගේ පයිය ගැන ඇරෙන්න වෙන කිසි දෙයක් ඔලුවේ තිබුනේ නෑ.
උදේ නැගපු පයිය පිටි පස්සෙන් පැන්ටිය ගැවිලා කකුල් දෙක අස්සේ හිර වුන විදියයි හවස කටට ගනිද්දී නැගල තිබුන විදියයි ගැන මතක් වෙද්දී කිම්බ ආයෙම ජූස් ගලන්න ගත්තා. මේ වෙලාවේ විමලේ හිටිය නං රිදෙන්න හුකා ගන්න තිබුන නේද කියලා ඒ වෙලේ නොහිතුනාමත් නෙමේ. ඒ උනත් තාම වරුණිට විමලසිරි එක්ක එච්චර දුරකට යන්න තරම් හිත එකලස් කරගන්න බෑ කියලා හිතෙන්න ගත්තා, සිතුවිලි එක්ක පොර බදද්දී. ඒ උනාට හැගීම් වලට ඉඩ දුන්නොත් ඒ දේ හරි ආසාවෙන් වෙන දෙයක් කියලා වරුණිට නොහිතුනාමත් නෙමේ ඒ වෙලේ. ඒ ගැන කල්පනා කර කර ඉන්නකොට වෙනද වගේම කෝල් එකක් ආවා විමල් ගේ අනිත් නොම්මරෙන්.
ඒක දැක්ක ගමන් වරුණි ට වල් හිනාවක් මුනට ආවේ ඉබේටම. කෝල් එක ඉක්මනටම ආන්සර් කර ඒ නිසා,280 37 5 
2
2
1
1
145.6K12:23
“හෙලෝ”
“හෙලෝ. වරුණි වේසි කොහොමද?”
“මේ පකෝ. මුලින්ම උඹ කවුද කියපන් මට වේසි කියන්න කලින්?”
“මම කවුරු උනත් වැඩක් නෑ හුත්තියේ. උඹ කොහොමත් හොද වේසියෙක් කියලා මම දන්නවා?”
“මම වෙසියෙක් උනත් බඩුවක් උනත් තමුසෙට ගැටළුවක් නෑනේ?”
“මොකද නැත්තේ. මටත් ඕන ඔයාව හොද බඩුවක් කරලා උඩ තියාගෙන හුකන්න නේ වස්තුවේ?”
“අනේ මේ. ඒවා නං මේ ආත්මේ වෙන දෙයක් නෙමේ. අනික මම තමුසේ කවුද කියලවත් දන්නේ නැතුව හුකන්න දෙන්න පිස්සු කියලා හිතුවද?”
“මම කවුද කියල දැනගත්තම ලොකු නෝනා නිකන්ම මට කිම්බ උස්සල දෙවි මේන් බස්සන්න කියලා පයිය?”
“හුක් හිතේ ඇති. පලයන් මිනිහෝ යන්න”
“අනේ වේසි. මොකෝ කියන්නේ සෙට් වෙලා හොද සැපක් ගමුද? රසිකගේ පයියට වඩා හොද සැපක් මගේ පයියෙන් දෙන්නම් ඔයාට?”
“අනේ මේ. උගේ පකක් එක්ක මම මුකුත් කරලා නෑ. ඇයි ඌ කිව්වද ඌ මට හිකුව කියලා?”
“ඌ නං කියන්නේ එහෙම තමා. තියාගෙන හුකනවා කියන්නේ උබට”
“අනේ උගේ..... කියන්නේ නෑ මං. ඌට පයිය කෙලින් කරගන්නවත් පුළුවන් වේවිද දන්නේ නෑ මගේ ඉස්සරහ?”
“ඒවා නං මම දන්නේ නෑ. මගේ එක නං කෙලින් වෙලා තියෙන්නේ දැන් ඔයාගේ පුක මතක් වෙලා”
“එහෙනම් ඉතින් අතේ පාරක් ගහල නිදා ගන්න තියෙන්නේ?”
“එකට නේ හුත්තියේ මං කෝල් කරේ. බැරිද කටට අරගෙන අතේ පාරක් ගහල දෙන්න?”
“අනේ මේ තමුසේ හිතන් ඉන්නේ මම කවුරු කියලද ?”
“වෙන කවුද ඉතින්. හොද වේස බඩුවක් කියලා තමා?”
“අනේ මේ හුත්තෝ. පලයන් යන්න?”
“මේ පයිය ඕකට බස්සල තමයි යන්නේ හුත්තියේ?”
“බලාගෙන ඉදපන්කෝ එහෙනම්. මම පළල් කරලා දෙනකම් උඹට ඕක බස්සන්න. අනේ මොකටද මගේ කට?”
“ඉතින් එකනේ වස්තුවේ කියන්නේ. ඔයා එක පාරක් දීල බලන්නකෝ. ඊට පස්සේ හැමදාම එනවා ඒක නං ඉර හඳ වගේ විස්වාසයි?”
“පුක තමයි. ඔච්චර විස්වාස නං ඉතින් වැඩ පෙන්නලා බලහන්කො?”
“ඒකටනේ ඉතින් චාන්ස් එකක් දෙන්නේ?”
“හරි කියනව තමුසෙට කොච්චර වෙලා අල්ලාගෙන ඉන්න පුලුවන්ද?”
“ඇත්තම කිව්වොත් ඉතින් ඔය වගේ ලපටි හුත්තක් එක්ක එක පාරටම නං ගොඩක් වෙලා ඉන්න බැරි වේවි පලවෙනි පාරට?”
“අහ්හ්හ් ඒ කියන්නේ තමුසේ කොල්ලෙක් නං වෙන්න බෑ. ඇත්ත කියනවා මට. තමුසේ කවුද?”
“මම කිව්වනේ වරුණි. ඔයා මාව හොදට දන්නවා. ඒ නිසා මට හුකන්න දෙන දවසක ඔයාට මම කවුද කියලා දැනගන්න පුළුවන් වේවි.?”
“එහෙනම් ඉතින් ඒක කවදාවත් වෙන එකක් නෙමේ. නොදන්න උන්ට හුකන්න දෙන්න තමුසේ හිතුවද මම වටේ යන වේසියෙක් කියලා?”
“වටේ යන එක නං දන්නේ නෑ. ඒ උනාට හොද වේසියෙක් කියලා නං දන්නවා?”
“පලයන් පොන්නයෝ යන්න?”
“උඹට කටට දීලම පෙනන්න්කෝ පොන්නයාගේ තරම වල් හුත්ති”
“අනේ ඔව්. එහෙනම් දීලම බලහන්කො...?”
වරුණි හිනා වේවි එහෙම කියලා කෝල් එක කට් කරා. ඒ වෙලේ නං පව් කියලත් හිතුවා විමලේ ගැන. කෝල් එක ඉවර වෙද්දී හුත්ත ගලල කියලා වරුණිට තේරුණා.
අතගාන ගමන් එක ඇඟිල්ලක් කටේ දාල උරන්න ගත්තා හවස විමල්ගේ පයිය උරපු හැටි මවාගෙන. එහෙම ටික වෙලාවක් කර කර ඉන්නකොට දන්නෙම නැතුව වරුණිට ඉන්න බැරි වෙලා ඇඟිල්ල කිම්බට බස්සගෙන ඇඟිල්ල ගහන්න පටන් ගත්තා වරුණිටත් හිතා ගන්න බැරි විදියට කවදාවත් නැතුව.
“අහ්හ්හ්හ්.....හ්ම්ම්ම්ම්....ආ........ආ.........අහ්හ්හ්හ්හ්........විමලේ අන්කල්.......අනේ හුකන්න්කෝ.......හුත්ත පැලෙන්න හුකන්නකෝ ඔය ලොකු පයිය දාලා........ ආ....අහ්හ්හ්.......අහ්හ්හ්හ්.....ආ.....අනේ...එන්නකෝ.......අන්කල්......මට ඉන්න බෑ.......අහ්හ්හ්...” වරුණි ඇඟිල්ල ගහන වේගේ වැඩි වෙන්න ගත්තා සුරාන්ත්යට ලං වෙන්න වෙන්න කෙඳිරි ගාන සද්දෙත් වැඩි වෙන්න ගත්තා
“අහ්හ්හ්හ්....අහ්හ්....අහ්හ්හ්හ් හුකන්න.....හයියෙන් හුකන්න.........ආ.....අහ්හ් .....අහ්හ්......අආහ්හ්හ්හ්හ්......හ්ම්ම්ම්....ම්ම්ම්.......ම්ම්ම්........ආආආජ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්හ්”
ඒ එක්කම වරුණි සුරානතයට ආවේ කවදාවත් නැති තරම් වින්දනයකින් මුළු ඇඟම හිරි වට්ටගෙන කකුල් දෙකම පන නැති වෙලා යනවත් එක්කම.
එහෙමම වරුණි ඇඳේ හාන්සි වෙලා relax උනා තමන්ට උනේ මොනාද කියලා කල්පනා කරන ගමන්. එහෙමම නින්ද ගිහිල්ල උදේ තමයි ආයේ ඇහැරුනේ
**************
වෙනදට වඩා උදෙන්ම ලෑස්ති වෙලා ඔෆිස් එකට ගියේ අද විමලේ මොන වගේ දෙයක් කරයිද කියල හිතන ගමන්. උදේ ලෑස්ති වෙද්දී ඊයේ විමලේ ගෙනාපු අනිත් ගවුමත් ඇඳලා බැලුවා ඒක ඇඳලා යන්න පුලුවන්ද කියලා. ඒත් ඒක ඇන්දම තමයි තේරුනේ කොච්චර tight ද කියලා ස්ට්‍රෙටච් උනාට. ඒක දණහිස ලඟට වෙනකං තිබුනට ඇඟටම හිර නිසා පාරේ ඇඳලා නං යන්න බෑ වගේ කියලා හිතුනා. ඒ නිසා ඒක ගලවල ස්කර්ට් එකක් ඇඳලා බ්ලවුස් එකක් ඇන්දලා පස්සේ ඒ ගවුමත් බෑග් එකේ දාගෙන තමයි ඔෆිස් යන්න ආවේ. පාරට එද්දී සමන් ඉන්නවා පාරට වෙලා බලාගෙන බයික් එකත් තියාගෙන. කොල්ලව දැකල වරුණි පුදුම වෙලා වගේ ඇහුවා.296 46 6 6 6
161.4K12:24
“මේ මොකෝ මේ උදේ පාන්දර? අද ඉස්කෝලේ යන්නේ නැද්ද?”
“යනවා මිස්. උදෙන්ම මිස්ව බස්සල යන්න හිතන් ආවේ?”
“හරි ශෝක් ළමය කරන වැඩ. අම්ම දැනගත්තොත් මටත් එක්ක ගහයි. ඉතින් පාරට වෙලා හිටියේ ගෙදරට එන්න එපයි?”
“මං හිතුව වරුණි මිස් බනිද දන්නේ නෑ කියලා”
“ඒ මොකටද මං බනින්නේ?”
“නෑ ඉතින් ඉස්කෝලේ යන්න පරක්කු වෙන නිසා”
“ඉතින් දැනුත් ඔය පරක්කු නේ කොහොමත්?”
“ඒකට කමක් නෑ මිස්. මිස් නගින්නකො?”
“අනේ මන්දා සමන්. මිනිස්සු මටත් බනීද දන්නේ නෑ”
“ඒ මොකටද ඒ මිස්ට බයින්නෙ?”
“ඇයි ඉතින් පොඩි කොල්ලව මඩවනවා කියලා”
“එයාල දන්නේ නෑනේ අපි දෙන්න කරන වැඩ?”
“ඇයි අපි මොනාද කරන්නේ?”
“කරුමෙට ඊයේ අම්මා ආව නේ. නැත්තං මමත් මිස්ට කටට දෙන්න හිතාගෙන හිටියේ?”
“අපෝ කොල්ලෝ මොනාද ඔය කියන්නේ?”
“මටත් ආස හිතුනා මිස් විමලේ මාමගේ කටට අරගෙන උරණව දැක්කම?”
“ඔයා මීට කලින් එහෙම දැකල තියෙනවද කරනවා කවුරු හරි?”
“ඔය video නං බලල තියෙනවා. ඒ උනාට ඇත්තට දැක්කේ ඊයේ?”
“කොහෙන්ද video පෝන් එකක් නෑනේ?”
“අපේ කොල්ලෝ ළඟ තියනවා මිස්. ඉතින් උන් දාගෙන එනවා?”
“අනේ අනේ. ඒක තමයි මෙච්චර නරක් වෙලා තියෙන්නේ මෙයා”
“මිස් මං හවසට එන්නද අදත්?”
“අනේ මේ මං දැන් එන්න එපා කිව්වත් නෑවිත් ඉන්නවා නේ. අනික මම කියලද මීට කලින් ආවේ?”
“නෑ ඉතින් මිස්?”
“අනේ මේ. තමුසේ ඇවිල්ල ඔක්කොම හොරෙන් බලාගෙන ඉඳල දැන් එනවා බබා වෙන්න මෙතන?” සමන් එක්ක ඔෆිස් එක ලඟින් ඇවිල්ල බහිද්දී විමලේ උදෙන්ම ඇවිල්ල ඔෆිස් එක ඇරලා තිබුනා.
“මිස් එහෙනම් මම එනකං යන්න එපාද හවසට?”
“හරි හරි. ඔයා යන්න එහෙනම් දැන්?”
සමන් ගියාට පස්සේ වරුණි ඔෆිස් එකට ගියත් විමලේ පේන්න හිටියේ නෑ. ඒ නිසා හෑන්ඩ් බෑග් එකත් මේසේ උඩින් තියලා ඔෆිස් එකේ පිටි පැත්තට ගියා විමලේ අන්කල් කියාගෙන. ඔෆිස් එකෙන් පිටි පස්සේ ඔක්කොම කෑලව තිබුනේ. පිටි පස්ස පැත්තේ ස්ටෝරු ගොඩ නැගිල්ලක් තිබුනට වරුණි ඒ පැත්තට මේ වෙනකං ගිහිල්ල තිබුනේ නෑ. ඒ නිසා පිටි පස්සෙන් එලියට බැහැල බලද්දී විමලේ පේන්න හිටියේ නැති නිසා,
පොඩ්ඩක් විපරම් කරලා බලනකොට දැක්කා සිගරට් දුමක් යනවා. වරුණිට තේරුණා මිනිහා සිගරට් එකක් උරණව තමා කියලා. ඒත් වෙනදට නං එළියේ ඉඳන් බොන මනුස්සය අද මොකද මේ හැංගිලා බොන්නේ කියන එක වරුණිට පොඩි සැකයක් ආවා. ඒ නිසා ඒ පැත්තට කිට්ටු කරලා බැලුවා මොනාද කරන්නේ කියලා බලන්න. දුම එන හරියට ලං වෙද්දී සිගරට් දුමට වඩා සැර ගඳක් නහයට ආවේ. කිට්ටුවට එද්දී තේරුණා මිනිහ ගංජා සුරුට්ටුවක් තමා උරන්නේ කියලා. ඒ නිසා වරුණි ලං වෙලා,
“අනේ අනේ. මොනාද විමලේ අන්කල් ඔය කරන වැඩේ?”
“අහ්හ් වරුණි මිස්. මිස් උදෙන්ම ඇවිල්ල නේ?”
“උදෙන්ම ඇවිල්ල තමා. මොනාද ඔය උදේ පාන්දර කරන වැඩේ? මම හිතුව ඒත් මේ සිගරට් එකක් බොනවා ඇති කියලා?”
“දැනෙන නැද්ද මිස්. කාලෙකින් හම්බ වුනේ. ඉතින් දැක්කම ඉන්න බැරුව ගියා?”
“දැන් කොහෙන්ද ඕවා මේ හදිස්සියේ?”
“ඉන්නවා මිස් එහා ගමේ කොල්ලෙක්. ඌ ඉඳල හිටලා ගෙනල්ල දෙනවා?”
“ඒ කියන්නේ මෙහෙ ඕවා වවනවා?”
“මුකලානේ ඇතුලේ ඉතින් ඕකත් වෙනවා. මන්ත්‍රී එහෙම අපිව හොදින් තියාගෙන ඉන්නේ ඕවාට නේ මිස්. ඕවා නවත්තන්න පුළුවන් දේවල් නෙමේ?”
“හරි ශෝක් ඔයා නං. සර් දන්නවද දැන්?”
“නෑ මේක නං මං හිතන්නේ නෑ දන්නවා කියලා. අනික මහා මුකලානේ අපි යන්නේ නෑනේ වරුණි මිස්. අලි විමානේ නේ?”
“දැන් ඔයාට කොහෙන්ද මේ වෙලේ ඕක.”
“මං කිව්වේ එහා ගමේ ඉන්නවා එකෙක්. මිනිහට ඉතින් මං පොඩි චාන්ස් එකක් දීල තියෙනවා. ඒවාට හරියන්න ඌ මට මෙහෙම සලකනවා?”
“ඒ කිව්වේ? මොනාද චාන්ස් එක?”
“දන්නේ නැද්ද මිස්. මිනිහට කිතුලක් කරගෙන පෙරන්න. මම ඉතින් වැඩිය පස්සේ එලවන්නේ නෑ. වැඩේ කරගෙන යන්න දීල ශේප් එකේ ඉන්නවා?”
“අනේ අනේ.”
“අපි යමු සෙනසුරාදට ඒ පැත්තේ. මං මිස්ට පෙනන්න්ම්කො?”
“මොනාද? එදා කැලේ ඇතුලේ පෙන්නපු එකද?”
“අහ්හ් ඒකට නං දැන් කැලේ යන්න ඕන නෑනේ. දැනුත් පෙන්නන්න පුලුවන් නේ. අද නං දවසෙම පෙන්නන්ම්කො”
“එකෙන් වැඩක් නෑ. මොනාද දැන් පෙනන්න්න යන්නේ?”
“කිතුල් රා පෙරන හැටි. මිස් දැකලත් නැතුව ඇති නේ?”
“අහ්හ් ඒක මිසක්. ඔව් එහෙම දැකල නං නෑ තමයි?”
“ඒකනේ. අපි යමු බලන්න. ඕන නං ඉතින් කිතුල් රා ටිකක් තොල ගාල බලන්නත් පුළුවන් නේ?”
“ඒ පාර ඔයා මට බොන්න පුරුදු කරන්නද හදන්නේ?”
“නෑ එහෙම නෙමේ. ෆන් එකට පොඩ්ඩක් බීල බලමු යන එකේ. මොකෝ ඕක ඉතින් අරක්කු වගේ නෙමේ නේ. මලෙන් පෙරාපු නැචුරල් ඒවා නේ?”
“හරි හරි ඒවා ඒ වෙලාවට බලමුකෝ. මම යනවා එහෙනම්. ඕක ඉවර කරලා එන්න ඉක්මනට?”
“මිස්ටත් ෂොට් එකක් දෙන්නද?”
“මොකක් කිව්වා? අනේ මේ විමලේ. ගුටි කනවා මගෙන් දැන්. මම යනවා ඇතුලට”
“හිහි හරි මිස්. මම එන්නම් ඉක්මනට මේක ඉවර කරලම. තාම මග ඉන්නේ. ඔක්කොම ගැහුවම උඩටම යන්න පුළුවන්?”
“ඔව් ඔව්. අද පාවී පාවී ඉන්න පුළුවන් නේ?”
“ඔයා ඉන්නකොට ළඟ මං කොහොමත් පාවෙනවා නේ වරුණි මිස්. මේ එක නෙමේ අරක ගෙනාවද?”
“මොකද්ද?”
“ගවුම අනේ. මං අරගෙන එන්න කිව්වේ?”316 47 
54 
1
1
177.6K12:24
“හ්ම්ම්ම්”
“මරු නේ. අනේ එහෙනම් ඒක අඳින්නකෝ. මං ඉක්මනින් එන්නම්?”
“හරි හරි ඉක්මනට එන්නකෝ. මම යනවා”
වරුණි එහෙම කියල පස්ස හරවල පොඩි ගැස්සිලකුත් දාලම ආවා හිනා වෙලා. නාකි උනාට තියෙන විසේ කියන ගමන්. ඇතුලට ඇවිල්ල බෑග් එක ඇරලා ගවුමත් අරගෙන වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල ඒකත් ඇඳගෙන ඇවිල්ල වාඩි වෙලා වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. විමලේ උදෙන්ම බොරුවක් කියලා මලක් උරන්න ගත්තේ අද නං හොද සැපක් ගන්නවා කියලා හිතාගෙන වරුණිව තියාගෙන. විනාඩි දහයක් වගේ යද්දී විමලේ ආවා ඇතුලට. වරුණි ගවුම ඇඳලා ඉන්නවා දැක්ක ගමන් මිනිහට ඉන්න තැනත් අමතක උනා.
“අම්මෝ වරුණි මිස්. පට්ටම ගති අප්පා ඕකට. අද දවසෙම ඔහොම ඉමු හොදේ?”
“ඉන්න නං බැරි කමක් නෑ. කවුරුහරි ආවොත් තමා ඉන්න බැරි?”
“හරි හරි. කවුරුත් එන එකක් නෑ. අද සිකුරාදා නේ. අපි 12 වගේ වෙද්දෙ දොර වහල දාමු?”
“අපෝ එහෙම හොදද? සර්ට කවුරු හරි කිව්වොත්?”
“ඒ ගැන මම බලාගන්නම් මිස්. ඔයා බය නොවී ඉන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් මුකුත් කරන්න බෑ. ඊයේ ඒවා සමන් ඔක්කොම දැකල. මට දැන් මිනිහව ශේප් කරගන්නත් වෙලා තියෙන්නේ?”
“අහ්හ් ඒකට නං කොල්ලට පුක පොඩ්ඩක් පෙන්නලා අතේ පාරක් ගස්සල පොඩි සැපක් දුන්නම හරි?”
“ඔයා නං කියයි. දවල් වෙච්ච් දේ නං කමක් නෑ කියමු. අහම්බෙන් දැක්ක කියල හිතන්න පුළුවන්. මේකා හවස කටට ගත්ත එක ගැනත් ඇහුව නේ මගෙන්?”
“අහ්හ්හ් මොකක්? ඌ කොහොමද ඒක දැකල තියෙන්නේ?”
“ඒක තමයි මටත් තියෙන ගැටලුව මිනිහා කොහොමද ඒක දැක්කේ කියලා.?”
“ඉන්නකෝ මං හොයාගන්න ඕකව බය කරලා?”
“නෑ නෑ. එහෙම ඕන නෑ. මං ඒ දේවල් බලාගන්නම්. නැත්තං තව ලෙඩක් වෙනවා ඒක?”
“හරි එහෙනම් ඔයා කියනවා නං මං නිකං ඉන්නම්?”
“ඔව්. මම ඒක බලාගන්නම්”
“ඒක නෙමේ වරුණි මිස්. කෝ මට දෙන්නකෝ?”
“මොකද්ද විමලේ අනක්ල්??”
“වෙන මොකද්ද ඔයාගේ ජංගිය?”
“අහ්හ්හ් ඒ මොකෝ ?”
“මං කිව්වනේ අද ජංගිය නැතුව ඔෆිස් එකේ ඉන්න ඕනා කියලා”
“හ්ම්ම්ම්ම්”
“කෝ එහෙන්ම ඔහොමම ගලවල දෙන්නකෝ?”
“හ්ම්ම් හරි හැබැයි එක කොන්දේසියක් උඩ?”
“කියන්නකෝ. ඔයා කියන ඕන කොන්දේසියකට මම යටත් නේ?”
“හිහි හරි එහෙනම් මගේ පැන්ටිය මගේ ඉස්සරහම ඉඹල පෙනන්න්න ඕනා. ඊට පස්සේ අද දවසෙම ඒක ඇඳලා ඉන්නත් ඕනා”
“අයියෝ ඕකද? ඒක සුළු දෙයක් නේ වරුණි මිස්. කෝ ඉතින් දෙන්නකෝ එහෙනම් ඉක්මනට?”
“අපෝ තියෙන හදිස්සිය. පොඩ්ඩක් ඉන්නවා ඉවසල. මං ගලවල අරගෙන එන්නම්?”
“නෑ නෑ. ඔහොම ඉඳලම ගලවන්න ගවුම උස්සල?”
“ලැජ්ජයි අනේ?”
“මොකටද ලජ්ජා වෙන්නේ මිස්. කෝ ගලවන්න්කෝ ඉතින්?”
“හ්ම්ම්ම්”
එහෙම කියලා වරුණි එහෙමම නැගිටල බිත්තිය පැත්ත හැරිලා ගවුම උස්සල පැන්ටිය ගලවල අරගෙන විමලේට දුන්නා.
“ආ ගන්න එහෙනම් මෙයාට ජංගි දොළ දුකනේ?”
“ඔයාගේ ජංගිය තමා එකම දොළ දුක?”
“හරි හරි. කෝ දැන් කිව්වා දේ කරනවකෝ බලන්න”
“මෙතන බෑ යමු සර්ගේ කාමරේට”
“හා හරි. යන්න. මම එන්නම්”
විමලේ ජංගිය අතේ තියාගෙන නහයට තියල ඉබින ගමන් ලොකු හුස්මක් අරගෙන කාමරේට ගියා. වරුණිත් ඒ පස්සෙන්ම යන්න ගත්තා. ඊට පස්සේ විමලේ සර් ගේ කාමරේට ගිහිල්ල ජංගිය නහයට ලං කරලා ඉඹින්න ගත්තා. ඊට පස්සේ කිම්බ ගැවෙන තැන බලල දිවෙන් එතන ලෙව කන ගමන් ඉඹින්න ගත්තා. ඒ කරන විදිය දැක්කම වරුණිට මුළු ඇඟම ඇතුලෙන් රත් වෙනවා කියලා දැනෙන්න ගත්තා. එක බලාගෙන ඉන්නකොට දන්නෙම නැතුව වරුණිගේ අත් දෙක ගෙඩි දෙකට කිට්ටු වෙන්න ගත්තා. ඒත් එහෙමම ආයේ නවත්තල කිව්වා.
“හා හරි. එහෙනම් ඕක ඇඳලා එන්නකෝ දැන්.?”
“මිස් එහෙනම් මිසුත් බ්‍රා එක ගලවල ඉන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම් දැන් බෑ. දවල්ට එහෙම ඉන්නම්. කවුරු හරි ආවොත් පේනවා නේ?”
“හ්ම්ම් හරි. එහෙනම් ඔන්න දවල්ට ඉන්න ඕනා?”
“හරි අනේ. මං බෑ කිව්වේ නෑනේ?”
පස්සේ වරුණි ඇවිල්ල වාඩි වෙලා කල්පනා කරන්න ගත්තා. ඕන දෙයක් වෙච්ච දෙන් කියලා වොෂ් රූම් එකට ගිහිල්ල බ්‍රා එකත් ගලවල ගවුම විතරක් ඇඳලා බැලුවම නිපල් එක ගවුමට තද වෙලා නෙරළ ඇවිල්ල තියෙනවා දැක්කම අමුතු හැගීම් ඇවිස්සෙන්න ගත්තා උදෙන්ම.
එලියට ඇවිල්ල බලද්දී විමලේ ඉන්නවා මේසේ ලඟට වෙලා. විමලේ දැක්ක ගමන් දැනගත්තා බ්‍රා එක ගලවල ඉන්නේ කියලා.
“කෝ අන්කල් මට පෙනන්න්කෝ මගේ ජංගිය ඇද්ද කියලා ඔයාට?”
“අපෝ හොදටම ඇති ඔය ලොකු පුකට හරියන එක මට කොහොමත් ඇති නේ. අනික මේ පලවෙනි සැරේ නෙමේ නේ?”
“අහ්හ් ඒ කිව්වේ. මීට කලින් ඇඳලා තියෙනවද?”
“අපෝ ඔව්. මං මිස්ගේ ජංගි උස්සල ඇඳලා කොච්චර නං අතේ ගහලා ඇද්ද?”
“අහ්හ්හ්හ්හ් මොකක්? ඒ කියන්නේ මගේ වැලේ තියෙන ජංගි ඔයාද මෙච්චර දවසක් ඉස්සුවේ?”
“ඔව් මිස්. ඔයා නැති නිසා ජංගියේ පිහිටෙ තමා තිබුනේ?”
“අනේ අනේ. වයසට නෙමේනේ වැඩ ඔයාගේ?”
“බලන්නකෝ මිස්ගේ ගෙඩි දෙක බ්‍රා එක නැතුව ලස්සනට බෝල වගේ තියෙනවා නේ?” එහෙම කියලා විමලේ ලඟට ඇවිල්ල ගෙඩි දෙක අල්ලලා මිරිකන්න ගත්තා.
එහෙම තාලෙට මිරිකද්දී වරුණිටත් ආස හිතුනා. මිරිකන ගමන් නිපල් දෙක ඇඟිලි වලින් මිරිකද්දී ඇස් දෙක ඉබේම පිය වුනා. ඒ වෙලේ විමලෙත් ගංජා සුරුට්ටුව ගහල නිසා හොදටම වැදිලා හිටියේ. ටික වෙලාවක් කරද්දී වරුණි කිව්වා.384 56 6 4 4 2
214.9K12:24
“අන්කල් දැන් ඇති. කෝ අයින් වෙන්න.?” එහෙම කිව්වම තමයි විමලේ වැඩේ නැවැත්තුවේ.
“දැන් වැඩ කරන්න ගන්න. පස්සේ ඕවා බැරියා.”
“එහෙනම් මිස් ගල් දෙක එළියේ දාගෙන වැඩ කරන්න?”
“හරි හරි. කරන දෙයක් කරමු පස්සේ. දැන් යන්න අර ෆයිල් වැඩ ටික ඉවර කරන්න?”
“මිස් අද අපි දෙන්නම එකට වාඩි වෙලා වැඩ කරමු”
“අපි දෙන්න වාඩි වෙලා ඔයා වැඩ කරයිද වෙන මොනාහරි කරයිද දන්නේ නෑ”
“ඉතින් මොකෝ? දෙකම වෙනවා නේ?”
“අනේ අනේ!!”
එහෙම කියල වරුණි පුටුව පොඩ්ඩක් එහාට කරගත්තා විමලෙටත් ලඟට ඇවිල්ල වාඩි වෙන්න පුළුවන් විදියට. ඊට පස්සේ විමලෙත් පුටුවක් ලඟට ඇවිල්ල වාඩි වෙලා බලාගෙන හිටිය මිසක් මුකුත් කරේ නෑ. වරුණි ඔලුව පාත් කරගෙන වැඩ කරන්න ගත්තම විමලේ කරේ වරුණිගේ ගල් අතගාන ගමන් ගවුම ටික ටික උඩට උස්සන්න ගත්තා. වරුණි කිසි දෙයක් නොකියා විමලේ කරන දේට ඉඩ දීල නිකං හිටියා. ගල් දෙක බාගයක් විතර පේන්න ගත්තම විමලේ කිව්වා.
“මිස් කකුල් දෙක පොඩ්ඩක් පළල් කරන්නකෝ?”
“හ්ම්ම්ම්” විමලෙගේ ගොරෝසු අත් වලින් ගල් දෙක අත ගාද්දී වරුණිට ඉන්න බැරි උනා.
ඒ නිසාම දන්නෙම නැතුව කකුල් දෙක හොදට පළල් කරලා ඉඩ දුන්නා බෝක්කුව ඇතුලට අත දාන්න පුළුවන් වෙන්න. විමලේ එහෙම අත ගාන ගමන් තව ඇතුලට අත ගෙනියන්න ගත්තා.
“හ්ම්ම්ම් විමලේ අන්කල් ඔය ඇති.”
“ඇයි වරුණි මිස්?”
“අපි ඉන්නේ ඔෆිස් එකේ නේ. මීට වඩා දේවල් කරන්න ගියොත් මොනවයින් මොනා වෙයිද දන්නේ නෑනේ?”
“වරුණි මිස් ආස නැද්ද මීට වඩා දෙයක් වෙනවට?”
“එහෙම දේවල් වෙන්න හොද නෑ අන්කල්?”
“මිස් ආසද නැද්ද කියන්නකෝ?”
“ආස උනත් නැති උනත් මීට වඩා දේවල් නං මුකුත් වෙන්නේ නෑ අන්කල්?”
“මට මෙහෙම කර කර ඉන්න දෙන්නකෝ මිස් එහෙනම්?”
“හ්ම්ම්ම්”
එහෙම ටික වෙලාවක් කරද්දී විමලේ ටික ටික ඇඟිල්ල ඇතුලට අරගෙන ගිහිල්ලේ කිම්බේ ගාවන්න ගත්තා. ඇඟිලිවලට සින්දුවට කිම්බ දැනෙද්දී විමල්ගේ පයිය වරුණිගේ ජංගිය ඉරාගෙන එන්න තරමට නැගල එන්න ගත්තා.
ඒ එක්කම වරුණිටත් “අහ්හ්ක්” කියල කියවුනා.
විමල්ගේ ගොරුසු ඇඟිලි කිම්බට දැනෙද්දී. විමලේට එපා කිව්වට වරුණිට එහෙම අත ගාද්දී නිකන්ම කකුල් දෙක තව පළල් උනා. විමලේ ඒ අවසරෙන් තව ටිකක් ඇඟිල්ල කිම්බට තද කරද්දී තේරුණා ජූස් ගලල කියලා හොදටම. ඒ කියන්නේ වරුණි වැඩේට අකමැති නෑ කියල විමලේ දැනගත්තා.
ඒකත් එක්ක ඇඟිල්ල ටික ටික ඇතුලට දාන්න ගත්තාම වරුණි “හ්ම්ම්ම්ම්ම්......” කියල කිව්වා විතරයි වෙන කිසි දෙයක් කරේ නෑ. විමලේ විනාඩියක් වගේ එහෙම කරලා මැද ඇඟිල්ල ටික ටික ඇතුලට දාන්න ගත්තම වරුණි අත පහලට ගෙනල්ල විමල්ගේ අත තද කරලා අල්ල ගත්තා. විමලේට හිතා ගන්න බැරි උනා කරන වැඩේ නවත්තන්න හැදුවද නැත්තං තව ඔබා ගන්න එහෙම කරාද කියලා. ඒ එක්කම
“විමලේ මහත්තය විමලේ මහත්තයා?”
කියල කවුද කතා කරනවා ඇහුන ගමන් දෙන්නම කලබල වෙලා එක පාරට නැගිට්ටා වරුණි ගවුමත් හදා ගන්න ගමන්. විමලේ එතනින් ගිය ගමන් වරුණි ඉක්මනට ඇතුලට ගියා. විමලේ එලියට ගිහිල්ල බලද්දී,
“අහ්හ් මොකෝ ජේමිස් නේ මේ?”
“විමලේ මහත්තය අද ලොකු සර් නැද්ද?”
“ලොකු සර් නෑනේ ජේමිස්. ආයේ එන්නේ සඳුදා දිහා තමා. මොකද්ද කාරනාව?”
“අර මගේ වැඩේ තාම හරි ගියේ නෑ. ඒ ගැන පොඩ්ඩක් බලන්න කියලා ආවේ?”
“එහෙනම් උඹට අදත් වැඩේ කරගන්න බැරි වේවි?”.
“අය්යෝ විමලේ මහත්තය. දැන් දවස් කීයක් නං රස්තියාදු වුනාද මේ වැඩේ කරගන්න.”
“ඉතිං බං මම මොකද කරන්නේ. ලොකු සර් නේ ඕවට අවසර දෙන්න ඕනා?”
“අද මොනාහරි කරලා දෙන්න බැරිද. මට එහෙම උනොත් ඉක්මනට වැඩේ පටන් ගන්න පුළුවන්?”
“මම සර් නෙමේනේ බං. ඉතින් ඔය වැඩේ කරලා දෙන්න?”
“අර අලුතින් ආපු මිස්ට බැරිද සර් වෙනුවට මුකුත් කරන්න?”
“එයා තාම අලුත් බං. ඒ මිස්ට ඕවයේ තේරුමක් නෑ තාම?”
“සදුදා වත් වැඩේ කරලා දෙන්න පුළුවන් වේවිද?”
“හරි හරි. උඹ වරෙන්කො. මම වැඩේ කරලා දෙන්නම්?”
“ඔය ඇත්තමද?”
“නැතුව ඉතින්. මම බොරු කියනවද? උඹ වරෙන්කො”
“හරි විමලේ මහත්තය. මම යන්නම් එහෙනම්”
මිනිහ ගියාට පස්සේ බැන බැන ආවේ මූ වෙලාවටම ආවනේ මුසලය කියන ගමන්. නැත්තං ශෝක් එකට ඇඟිල්ල ගස්සන තිබුනා කෙල්ලට චූ යන්නම. වරුණි මිසුත් හොදටම මෝල් වෙලා හිටියේ ඒ වෙලේ නං. දැන් ආයේ වැඩේට සෙට් කරගන්න නං වෙන්නේ නෑ.
“වරුණි මිස්. එන්න. මිනිහ ගියා”
“ඊට පස්සේ තමයි වරුණි එලියට ආවේ”
“අම්මෝ අන්කල් මම කිව්වනේ. මේක ඇතුලේ මුකුත් බෑ කියලා. කිව්වට ඇහුවේ නෑනේ?”
“එකනේ. මේ හුත්තා මේ වෙලාවටම ආව නේ. තව ටිකක් ඉඳල ආව නං මිස්ට හොද සැපක් දෙනවා නේ?”
“අපෝ මේ ඔය සැප හොදටම ඇති. දැන් දවස් දෙකක් නූලෙන් බේරුනේ. ආයේ නං බෑ ඔන්න මුකුත්?”
“අනේ වරුණි මිස්. නැත්තං ආයේ කොහේ සැපක් දෙන්නද මිස්ට?”
“බෑ බෑ අන්කල්. දැක්ක නේ වෙච්ච දේ?”
“හරි එහෙනම් හෙට යන් එනවද?”
“කොහෙද?”
“එනවද කියන්නකෝ?”
“ඉතින් කොහෙද කියන්නකෝ?”
“අර උදේ මං කිව්වේ. කිතුල බලල ෆන් එකක් අරගෙන එන්න?”478 81 11 9 8 4
279.5K12:24
“හ්ම්ම්ම් අපි දෙන්න විතරද?”
“ඔව් අපි දෙන්න විතරයි. තව සේන ඉන්නවා කිතුලේ, ඌ එහෙම අවුලක් නෑ. මට පිටින් යන්නේ නෑ”
“අහ්හ්හ් ඒ කවුද ඒ?”
“ඌ ගැන තමා උදේ කිව්වේ. ගංජා ගෙනල්ල දුන්නේ?”
“ආ මිනිහද?”
“ඔව්. එහෙ යමු. තව හොද දොළ පාරකුත් තියෙනවා නාල කිතුල් රා පොඩ්ඩක් රහ බලලම එමු”
“මට නං ඕවා ඕන නෑ. ඔයාට ඕන නං බොන්න?”
“නෑ නෑ අපි ගිහිල්ලම බලමුකෝ?”
“හරි එහෙනම් දැන් යන්න වැඩක් කරගන්න. නැත්තං තව මොකා ඒවිද දන්නේ නෑ?”
“මිස් එහෙනම් හෙට උදේ 9 වගේ වෙද්දී ලෑස්ති වෙලා ඉන්න, මං එන්නම් ගන්න?”
“හා හරි.හෙට බලමුකෝ” ඊට පස්සේ වරුණි ඇත්තටම බය වුනා වෙච්ච දේ නිසා.
ඒ නිසාම වැඩ ටික කරා මිසක් වෙන කිසි දෙයක් ගැන හිතන්නවත් කරනන්වත් ගියේ නෑ. ඒ උනාට දවසෙම බ්‍රා එක නැතුව විමලේට පේන්න ඕන විදියට හිටියා මිනිහව සතුටු කරලා තියන්න ඕන නිසා. එදත් 6 විතර වෙනකම්ම හිටියා මොකද වරුණි ඒ ගවුමම ඇඳලා යනවා කියලා හිතා ගෙන හිටිය නිසා. කළුවර වැටෙද්දී වගේ තමයි එලියට ආවේ මොකද සමන් ඉන්නවා කියලා දන්න නිසා. හිතුව වගේම එලියට එද්දී සමන් ඉන්නවා බයික් එක තියාගෙන. වරුණි අර ගවුම ඇඳලා ඉන්නවා දැක්කම සමන්ට ලොකු හිනාවක් ගියා.
“ෂා අද නං මිස් ලස්සනයි නේ. ඒ උනාට උදේ ඇඳලා ආවේ ඕක නෙමේ නේද මිස්?”
“මේ උඹට ඒ පැහිච්ච කම් වලින් වැඩක් නෑ. ඉක්මනට යමු ගෙදර?”
“ඇයි හදිස්සි. හෙමිට යමුකෝ”
“හරි හරි මාව නග්ග ගන්නවා ඉතින් ඕකට?” එහෙම කියල වරුණි ඇවිල්ල බයික් එකේ නැග්ගා සමන්ගේ ඇඟට හේත්තු වෙන ගමන්. සමන්ට ඒ වෙද්දීත් පයිය නැගල තිබුනේ වරුණි ඇඳලා ඉන්න ගවුම දැකල හිරට හිරේ.
“අද නං වරුණි අක්කා මාරම ගති.”
“ඇයි වෙනදට ගති නැද්ද?”
“වෙනදට වඩා අද මාර ගති අක්කේ?”
“යමු යමු.!!” එහෙම කියල සමන් බයික් එක පදින්න ගනිද්දිම අද ගෙඩි දෙක මිරිකන්න ගත්තා කිසි බයක් නැතුව. වරුණිත් මේක වෙන බව දන්නා නිසා අද කිසි දෙයක් කියන්න ගියේ නෑ,
“කොල්ලෝ කවුරු හරි අවොත් තමා වැඩේ වෙන්නේ?”
“හරි අක්කේ. කවුරු හරි එනවා නං අපිට පේනවා නේ?”
“ඒ ඉස්සරහින් නේ. පිටි පස්සෙන් අවොත්?”
“නෑ මේ වෙලාවට කවුරුත් වැඩිය එන්නේ නෑ!!!”
“හරි හරි ඉක්මනට යමු.!!!”
එහෙම කියල ඉස්සරහට යද්දී සමන් අද කලින්ම සිපර් එක ඇරගෙන හිටියේ. ඒ නිසා යන ගමන් පයිය එලියට අරගෙන වැරුනිගේ ඉනේ ගාවන්න ගත්තා. එක වරුනිට තේරුණා සමන්ගේ පයිය ඉනේ ගෑවෙනවා කියලා. එකත් නැගල කියලා තේරුණා නිසා කිව්වා.
“සමන් ඕක ඇතුලට දාගන්න. කවුරු හරි අවොත් දකිනවා නේ. ගෙදරට යමුකෝ?”
එහෙම කිව්වම සමන්ට මාර සතුටුයි. මොකද අද නං මොනාහරි කරගන්න පුළුවන් වෙයි කියලා හිතුනා. මොකද වරුණිත් දැන් වෙන දේවල් එක්ක හොදටම ඇවිස්සිලා ඉන්නේ. ඒ නිසා කරන්නේ මොනාද වෙන්නේ මොනාද කියන එක වරුණිටත් තේරුමක් තිබුනේ නෑ ඒ වෙද්දී.
- නැවත හමුවෙමු -
0 Comments